1) Została Pani/Pan ambasadorem kampanii społecznej Wypisz Wyczytaj, która wskazuje, że czynności te na pozór tak naturalne, zwykłe dla naszego rozwoju i zdrowia znaczą o wiele więcej. A czym dla Pani/Pana jest pisanie ręczne i czytanie?
O: Pisanie ręczne i czytanie to dla mnie codzienność, przyjemność, a także praca – książki towarzyszą mi, odkąd pamiętam i są jednymi z najlepszych towarzyszy, jakich można mieć, czy to te czytane, czy te, które właśnie piszę lub tłumaczę. Większość moich notatek sporządzam ręcznie, bo myśli przychodzą mi do głowy w najróżniejszych sytuacjach, a nie przepadam za notowaniem przy użyciu telefonu. Stąd w mojej torebce zawsze znajdzie się notatnik, pióro, piórko do rysowania, a także książka, jaką obecnie czytam.
2) Znakiem czasu, w związku z rozwojem technologii, jest coraz rzadsze sięganie po długopis czy pióro na rzecz telefonu, laptopa, etc. W jakich obszarach życia codziennego funkcjonuje u Pani/ Pana tradycyjny środek piśmienniczy?
O: Pod tym względem akurat jestem dość staroświecka – wolę sporządzać notatki odręcznie, bo czuję wtedy większą swobodę i inwencję twórczą. Mam wrażenie, że zupełnie inaczej pisze się patrząc na ekran niż na kartkę papieru i stalówkę.
3) Wielokrotnie słyszy się o niezastąpionej specyficznej relacji z książką w wersji papierowej. Docenia się zapach druku, dotyk papieru, szelest stron. Niemniej sięgamy też po ich młodszych, nowocześniejszych braci – ebooki, audiobooki, którzy nie dostarczają nam tych wrażeń, ale jednak zapewniają ułatwioną formę zapoznawania się z literaturą. Po którą z tych wersji sięga Pani/Pan cześciej i dlaczego?
O: Preferuję książki tradycyjne, papierowe. Są dla mnie synonimem doskonałej przygody, relaksu. Uwielbiam chodzić do bibliotek, a otwieranie nowej książki i przeglądanie jej po raz pierwszy to jedno z najprzyjemniejszych zajęć, jakim się oddaję. Czasem sięgam też po ebooki – głównie z powodów praktycznych: lubię czytać książki w innych językach, które nie zawsze są u nas dostępne, więc ściągnięcie ich w formie elektronicznej jest czasem jedyną opcją ich poznania. Audiobooki stosuję tylko w jednej konkretnej sytuacji – gdy podróżujemy samochodem wraz z dziećmi, wyczerpaliśmy już wszystkie gry, w jakie możemy wspólnie grać, i potrzebujemy książki. I wtedy zawsze, nieodmiennie słuchamy Mikołajka w wykonaniu Jerzego Stuhra.
4) Jakie skutki zanikającej praktyki pisania ręcznego i czytania książek obserwuje Pani/Pan w swoim otoczeniu?
O: Myślę, że zanik pisania ręcznego i czytania może mieć skutki o wiele bardziej przerażające niż się nam wydaje. Czytanie i pisanie poszerzają horyzonty, pozwalają na poznanie nowych światów, nowych słów, pozwalają się wyciszyć i spędzić czas powolnie, bez bodźców, którymi jesteśmy dziś nieustannie bombardowani. Jednym ze skutków, jakiego doświadczam na własnej skórze, są zajęcia dla dzieci – na przestrzeni lat wyraźnie widzę, jak muszą się one skracać, bo u dzieci skraca się umiejętność skupiania uwagi. Spowodowane jest to przede wszystkim przebodźcowaniem i brakiem umiejętności słuchania.
5) Dlaczego Pani/Pan chciałaby/chciałby, aby codzienna praktyka pisania i czytania nie zanikła?
O: Myślę, że wraz z zaniknięciem praktyki pisania i czytania ludzkość straciłaby po prostu zbyt wiele – właściwie całą swą historię, która przecież opiera się na słowach, na pisaniu, na tworzeniu. Wolę nie myśleć, jak wyglądałby świat, gdyby ludzie przestali czytać! Na szczęście wyniki ostatnich badań na temat stanu czytelnictwa są bardzo obiecujące: okazuje się, że czytamy coraz więcej. I oby tak dalej!
6) Gdybyś miał zostawić ludzkości pisemną wiadomość do odczytania za 100 lat, co byś napisał?
O: Oj, tak dużo! Żeby cieszyli się każdą chwilą, bo lata lecą bardzo szybko. Że czegokolwiek nie wymyślą, najbardziej eleganckie i tak są wieczne pióra. I że jeśli zarzucili media społecznościowe, to jestem z nich bardzo dumna!
7) Próbka pisma (pozdrowienie, podpis, data) na papierze Wypisz Wyczytaj – załącznik.
Zostaw komentarz